Yabana atılacak bir gün değil, oldukça duygusal başladı, babam rüyama geldi, ben yanına gitmeden uyuyamamış.......merak etmiş, az kaldı babam, beraber rahat uyumamıza az kaldı :) Arkasından gelen telefon ise sevinçten ağlattı, canım arkadaşlarım, bilemedim size nasıl teşekkür etsem, klişe laflar kullanmak sıradanlaştırıyor içimden coşup gelenleri........ kelimelerin yetersiz kalacağını iyi biliyorum, yetmeyecek olanlar var ise, onları da ben bilmiyorum.
İşte böyle............
Sonra yürüdüm........ eskiye gittim, yıllar önce "karşılığını ödeyemeyeceğim hiç bir iyiliği " kabul etmeme sözü vermiştim kendime. O ana gittim, bir yanda gitmek vardı, öte yanda yaptığı iyiliklerin bedeli olarak gitmemi istemeyen......kalakalmıştım, gidemedim ! Belki o da "gitme" derken iyiliklerinin karşılığını ödediğimi bilmiyordu, bilse git derdi ! Suçlamıyorum, kararlarımı sonradan değil, verildiği an'ın şartlarına göre değerlendirmeyi öğrendim.
Öğrendiğim bir diğer şey ise "yapılan iyiliklerin, yapılan kadar yapanı da mutlu ettiği. İşte o yüzden artık hayır demiyorum. Biliyorum ki, alan kadar veren de mutlu :)
Kelebek ömürde kısa metraj filmler işte........mutluyum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder