Üzüldüğüm, çaresiz kaldığım zamanlarda oturduğum bir balkonum var, orada oturur, kendimle kalır, düşünür ve bazen konuşurum, üzenlerle, üzdüklerimle ve ruhumla sohbet ederim. İyi gelir.
Yine böyle zamanlardayım, gidip oturdum, hava serin, gökyüzü berrak. Bulutların arasında venüs görünüyor, emin değilim ancak o olmalı, parlaklığından belli. Yıldızlarla da konuştuğum olmuştur, uzaklakileri sorarım onlara, oradan bakınca nasıl görünüyor merak ederim. Umut verirler. Öteden beri öyle olmamış mı, hep göğe bakmış ademoğlu, hesaplar yapmış, belki ben gibi konuşup, kah yardım dilemiş, kah içini dökmüş........
Yıllar önce ölüm kalım mücadelesi verdiğimden bile haberim olmayan hastane odasındayken ben, dışarıda bir adam da yıldızlara bakmış, bir yıldızla özdeşleştirimiş yaşamımı, dört gece boyunca hep ona baktım dedi.........sandım ki, o kaybolursa sen de öleceksin..........ölmedim ve yıldızlara bakmaya devam ediyorum.......... Biliyorum bu sıkıntılı dönem de bitecek ve ben aklanacağım !
