Kanın delişmen aktığı, düşüncelerin bulutlarda gezdiği yıllarda Alman bir ev arkadaşım oldu. Çocukluktaki Heidi'yi beklerken ben, bahtıma bayan Rottenmeier çıktı, o kadar sert olmasa da kendi kurallarıyla hala neşeyle hatırlanan Bergit hayatıma girdi. Ben onun hafta sonu arkadaşlarıyla komşu ülkelere yaptığı ziyaretlere özenirken bir gün önüme Türkiye haritasını açtı ve "koskocaman bir ülkede yaşıyorsun, başkasına gitmeye bile gerek yok"........haklıydı, lakin ben çoğunu görmüştüm bile. Yine de hep aklımda kalmıştır o an.
Sonrasında daha detaylı, ince ince gezdim bu toprakları, fırsat buldukça köyüne, mezrasına girip, insanlarıyla sohbet ederek.
Geçenlerde Şafi, Hanefi sohbeti arkasından biraz sağa sola bakındım durdum, kendimce nasıl daha çok şey öğrenebilirim derken karşıma çıkıverdi :) Şanslıyım derim ya, önüme gelir işte.
Bir bekleme salonu, karşımda efendice bir bey, masada bir dergi. Aldım karıştırmaya başladım ve Aras nehrinin resimlerine bakarken, lafa atladı ve resimlerden daha güzeldir diyerek anlatmaya başladı.
Iğdır denince aklıma kayısı ve "Iğdır'ın al alması" gelirdi, öyle güzel anlattı ki, karar verdim bu yıl Muharrem ayında Iğdır'a gideceğim. Caferilerin kutlamalarını izlemeniz gerekir, kendinizi bambaşka bir diyarda sanacaksınız........
Hele bir de trenle gidebilsem........
https://www.youtube.com/watch?v=0fPDjs1GuTs
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder