Çok uzak, gitmeyi hayal bile edemediğim bir şehirdeyim. Deniz kıyısında banklar var, bank yerine zemine oturdum ve sırtımı dayadım. Hava sıcak ve güneş batmak üzere. Güneşin batışı yerine doğuşunu izlemeyi severim, bu yüzden çok anlamlı değil. Elimde, mutlaka yazmam gerektiğini düşünen Serseri arkadaşımın buraya gelirken yanıma verdiği defterim ve uçakta birilerinden aldığım kalemim. Düşüncelere daldım, mutlu düşünceler......... hava alanında karaladıklarımı okuyorum bir yandan.... Şöyle sağa sola bakınıyorum, insanlar hazırlanmış akşam yemeğine gidiyorlar, benim daha vaktim var. Öteki banklar boş........Birazdan sırtımı dayadığım banka bir adam gelip oturuyor. Gülümseyerek selamlaştık, defterimde yazanları okuduğunu hissine kapıldım ve sorduğu soruyla yanılmadığımı anladım.
- Which language is this ?
Kafamı kaldırdım, eni konu gözlükleri takmış okumaya çalışıyor.
- Turkish
- Where are you from ?
- From a place where people speak Turkish
- First time I met a Turkish woman, I mean anybody from there
Daha sonra aşağıya yanıma indi, o da benim gibi yere oturup sırtını dayadı ve..........
- Did you like here ?
- Yes, wonderful place,
Kendi hikayesini anlatmaya başladı. Buraya ilk kez üniversitede okurken geldiğinde hayran kalmış ve bir gün burada yaşayacağına dair kendine söz vermiş.On beş yıldır buradaymış ve bir yayınevi varmış. Elimde defteri görünce sohbet etmek istemiş.
- So, did you have an accident, I see some scars.
- Yes, many years ago
- Is there a man in your life ?
- Yes, why ?
- He is a lucky man and take good care of him, as he sees the woman in you, your spirit, he loves you ! Never forget this.
- Sanki sadece bunu söylemek için yanıma oturdu ve gitti............. teşekkür bile edemedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder