Onu sevdim.......... belki de aşık oldum...... eğlenirdik, yanındayken hep gülerdim, komik adam, yine güldürdü........
Sonu yoktu, taşlar ayakta,oturmuyorlardı yerine.........sevgi yetmiyor.....belki de yetirmeye çalışmıyoruz, arada kırılmasına, üzülmesine dayanamacağım başkası var, emek vermiş, korumuş, kollamış, sarıp, sarmalamış.............başkasına aşık oldum, sen kal denilmiyor ! Diyemedim
Ve yıllar önce bir sabah gerçeği anlatmış olmanın, onun gerçeğini öğrenmiş olmanın tuhaf mutluluğu, üzerimden kalkan yükün geriye bıraktığı hafiflikle Ankara sokaklarında yürüyorum, hem de ıslık çalarak..........yıllar kirletmemiş
Yaşanmamışları, yarım kalmışları, acabaları unutmak zaman alıyor. Hem de uzun zaman, sabahlara aklında o isimle uyanmak, şarkılarda onu düşünmek, başkalarına bakarken aslında ona gülümsemek !
Yıllar geçti..........masumiyet kalmadı, yaşamdan alınan dersler kirletti..........bu sefer gitmek için sabahı beklemedim. Ankara sokakları yoktu.......yaşadığım kentin öteki yüzünün kendini gösterdiği saatlerde arabamla dolaştım..........Yine tuhaf bir huzur vardı.......geçip giden zamanı, yaşam sahnemde rol verdiklerimi düşündüm............
Radyoyu açtım ve çalan şarkı öyle bir oturdu ki :) Yazmamışlar kaderimi kimseyle..........
Sandığından daha kırılganım, daha romantiğim biliyor musun ? Gösteremiyorum !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder