Bazen tuhaflıkları çeken bir mıknatıs gibi hissediyorum kendimi :) ya onlar beni buluyor, ya da ben çekiyorum, neyse ne, bu durumdan şikayetim yok.
Son iki yılın yaz aylarında sevdiğim iki insanı kaybettim. Telefonumdan numaralarını silmeye elim varmadı. Oradan silersem sanki tümden yok olup gidecekler gibi bir duyguydu yaşadığım. Hala da duruyor numaraları.
Geçenlerde kız kardeşime babamın numarasını sordum. Kapattırdık dedi. O da tutuyormuş numarayı rehberinde. Araştırdım ve belirli bir süre geçtikten sonra bu numaraların yeniden kullanıma açıldığını öğrendim, tabiki bambaşka birileri kullanacaktı.
Bu yılın başlarında yeni bir telefon alınca, mevcut telefonumdan vazgeçmek istemedim. Alışmışım ve sakladığım mesajlarım, resimlerim var. Yeni telefona, yeni numara alayım, yeni telefonumu ve numarayı kullandıkça eskisinden vazgeçerim diye düşündüm.
Geçen hafta babamın numarasıyla aklıma takılan soru, karşıma böylelikle çıktı :) Telefon çaldı açtım ve karşımda alo, sesini takip eden bir sessizlik ve ağlama. Bekledim tekrar ararlar diye, olmadı. Ben de aramadım. Ertesi sabah yine aynı numara aradı, bu sefer bir erkek sesi.........
Benim yeni numaram, ilk arayan kadının iki yıl önce rahmetli olan eşinin iş telefonuymuş, silmemiş ve birden aramak istemiş. Daha önce aradıklarında "bu numara kullanılmamaktadır" iletisi alırken, bu sefer açan ben oldum !
Oğlu durumu anlattı, rica etti ve hattı onlara verdim......En azından eski numaramı tuttuğum ve bu yeni numarayı çok insanla paylaşmadığım için kaybım yok sayılır.
Bir kere de kafama takılan bir olayı yaşamasam şaşıracağım !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder