Yatılı okul.......bir dönem Yeşilçamda üvey çocukların gönderildiği yerdir. Yeni hanım çocuğu istemez ve gönderirler, çocuk istenilmediğini anlar. Hababam sınıfını izlerken ise eğlenceli olduğunu düşünürsünüz.
Bizim durumuz farklıydı, istenmiyor değildik, sadece ailelerimiz iyi eğitim almamızı amaçlıyordu. Öyle ya, her memlekette yoktu Anadolu Liseleri. Sınava girdiğimiz de çok da bilincinde değildik, çocuktuk, bilmiyorduk neyin ne olduğunu, çalışkandık, zekiydik ve başarılı olacağımıza inanılan bir sınav bizi bekliyordu. Aynı okulda gündüzlü okuyanlar muhtemelen işin farkındaydı, o okulun başarılarını, prestijini biliyorlardı, çoğu özel bir ilkokuldan hazırlanarak gelmişlerdi.
Ve bir araya geldik.
Hepimiz kendimize göre algıladık, anlamlandırdık geçen yılları. Evinden okula gidip gelenler için bir okul olsa da bizler için evdi, yuvaydı, arkadaştan öte, kardeşti ! Kimseye açamadıklarımızı paylaştık, ailelerimiz bile ergen sırlarımızı asla öğrenemedi. Hababam kadar eğlenmesek de, çok keyifli anları paylaştık.
Kendi kendine büyümek kolay değildi, yaralarımız da oldu, hatta bazıları öyle izler bıraktı ki, alışkanlıklarımız değişti, kişiklerimiz daha sert oldu. Öylesine bir başınaydık ki, mantığımız, duygularımızı geri de bırakmalıydı. Sonraki yıllarda bir araya gelip konuştukça bu izleri daha iyi irdeleyebildik.
2014 de birbirimizde ayrılıp kendi yolumuzu gidişimizin yıl dönümünü kutladık. O güzel çocuklar büyüdü, yaşamı deneyimlerken masumiyetlerini de törpüledi, ancak beraber olduğumuz da biz yine o masum çocuklardık....... Yol boyu edindiklerimiz tabiki bize değer kattı, ancak bir birimizin gözündeki değerlerimiz daha fazla ve hatta çocukluğunu bilip, yanına gidip "nasılsın" diyemediklerimizle şimdilerde daha da yakınız.
Teknolojinin böylesi hızlandığı, bilginin ve bana göre yüzeyselliğin arttığı bir dönemde kendi neslimi şanslı görüyorum. Yaşamlarımıza dokunurken "beğen" gibi bir seçeneğimiz yoktu ve gerçekten beğendiklerimizle beraberdik. Ulu orta göz önüne sereceğimiz fotoğraflarımız bu kadar bol ve kolay değildi . Ve ailelerimizin sahip olduklarıyla veya ünvanlarıyla hiç ilgilenmedik. Kimin kızı, kimin oğlu olduğundansa, bize ne kadar yakın olduğu önemliydi.
Kazandığımız sadece bir sınav değildi, bilginin, görgünün, sevginin ne olduğunu bilen o güzel çocukları aynı çatı altına toplamak için bir fırsattı.
Yeni Yılınınz kutlu olsun, hepinizi seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder