annem misin gerçekten ?

Bu akşam yine annemle dalaştım. Belliydi sataşacağı, biriktirmiş, kurgulamış......Bir kez daha anladım ki, beni hiç sevmedin ve asla sevmeyeceksin .......

Bu sevgisizliğinin ben de açtığı yaraları anlatsam dinlemezsin bile. Bazen merak ediyorum sevginin ne olduğu biliyor musun ? Bana içten sarıldığını hatırlamıyorum.........

Senden uzakta büyüdüm ben, Kendimi korumak uğruna kabuklar geliştirdim, duygularımı saklamayı öğrendim..........sen zayıflığı sevmezsin çünkü.......

Annesinin sevmediğini kim sevsin ?

Kimse sevemez sandım, önüme çıkan her sevgiyi sorguladım, inanmadım......"Allah belanı versin bak ne hale geldin"  dediğinde, günlerce ağladım........Evet günlerce, bu öyle bir duygu ki, hangi kelimeyle ifade edeceğimi bile bilmiyorum........korkunç bir yalnızlık, istenmezlik.........yokluk, hiçlik........

Anne olunca senin beni doğurmaktan başka bir şey yapmadığını anladım. Sadece doğurdun o kadar. Evlat çok güzel bir şey be anne, o gözümün bebeği, en değerlim ! Yüzü bulutlandığında içimde fırtınalar kopuyor.........Ne çok koruyucu olmalıyım, ne de uzak........onu sevmek çok güzel, sevdiğim kadar da anlamaya çalışmak.  Benim doğrularım onun olamaz, o bambaşka birisi, sevgimi vermem yeter, Ayağı tökezleyince yanında olacağımı bilmesi yeter.......

İşte ben bunu hiç hissetmedim, aksine düştüğümü bilmeni bile istemedim, başkalarıyla kıyaslayacaktın, durup durup "beceremedin" diyecektin..........

Anne ben buyum........büyük hırslarım yok, bunu anla artık !  Böyle mutluyum, serseriyim, aykırıyım, dağınığım, kafama göre istediğimi yapıyorum, evime eşya almak yerine dağıtıyorum. Eşyanın esiri, kölesi olmak istemiyorum. Bak dediğin gibi evi ne hale getirdim, burası benim evim, süslemek istemiyorum, her şeyin bir işlevi var. İşime yaramayanı atıyorum, her zaman temiz olmak zorunda değil, temizlemek istemediğimde çekip kapıyı çıkıyorum. Dayanamadığım ortamlarda olmayı sevmiyorum, sevmediğim insanlara katlanmıyorum. Olan paramı istediğime harcıyorum sana ne ? Senden hiç para istedim mi, senden hiç yardım istedim mi ? İstemedim...........

Böyle mutluyum..........senin arkadaşların, çocuklarının hayatları beni hiç ilgilendirmiyor. Bu topa girmediğimi öğren artık. Oğlum elini omuzuma atıp "anam" dediğinde ki, mutluluğu dünyanın hiç bir malına, mülküne, başarısına değişmem biliyor musun ?  Bilemezsin ben de sana "anam" demedim.

Hala beni iğnelemeyi bırak........susuyorum, susuyorum..................sabrım taşınca bu geceki gibi çemkiriyorum !

Bir kez olsun bana sevgiyle yaklaşsan, hani bırak sarılmayı, şöyle bir sırtımı sıvazlasan !

Yazdım ve oğlumun gözünün içine bakıp, bir gün seni üzersem bunu bana söyle dedim......... onu üzdüğümü, canını yaktığımı sanırken aslında kendi canımı yakarım, o benim aynam..........