29 Kasım 2013 Cuma

Güneş

Merhaba,


Güneşli bir güne uyanış güzel,  uyanışların hepsi güzel, hepsinde umut var ve olmalı da. Hele ki, kış güneşi, seni kendine getiren soğuğun, karın, kışın arasında parlayan ışık ve  sıcaklıktan daha fazlası. Adeta yaşamı hissetmek gibi........yaşıyorum demek gibi..........

Her soğuk günde ilk güneşi gördüğümde yıllar önce bir kaza nedeni ile yaşamdan alı konuşum gelir aklıma. Sonumun ne olacağını doktorlar dahil kimsenin bilemediği, kestiremediği ve ısrarla eskisi gibi olmayacaksın dedikleri günler..........söylemesi kolay eskiyi unut diyorlar, unut.............yeni sana hazır ol ve bu yeni seni, senin bile kabul edip edemeyeceğin meçhul...........hoş istersen etme :)

Ve bu düşünceyi kafamda kabul etmeye uğraştığım bir günde, "yeter artık diyorum, beni güneşe çıkarın, dışarıda olmaya ihtiyacım var".............anlamsız teselli sözlerinize içimde küfürlerle karşılık veriyorum, ne hissettiğimi nereden bileceksiniz diyorum, kendinizi ne sanıyorsunuz  diye bağrınmak isterken, bağrınamıyorum..................üzüntümü, belirsizliği içime akıtıyorum. Daha fazla kendime işkence edemem, beni dışarı çıkarın !

Ve bu isyanım güneşli bir kış günü bitiyor, beni giyindiriyorlar, kimseyi beklemeden  koşarak dışarı çıkıyorum, kafamı kaldırıp güneşe baktığımda yıllar önce sadece bir kaç okuduğum ve aslında çok da anlam veremediğim bir şiir o anda beynimde çınlıyor ve ezbere okuyorum, farkında olmaksızın her dizesini yaparak ve işte o anda çok şükür yaşıyorum diyebiliyorum...............   


Bugün Pazar

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

Nazım Hikmet Ran 

Güneşe çıkmanın anlamı ancak bu kadar güzel anlatılabilir ve güneş ancak bu kadar umut olabilir !  Bu anımı anlattığım biri, yıllar sonra çıkıp bana bu hediyeyi veriyor :) 

Nazım Hikmet'in mezarını ziyaret ettiğinde şiirimi oraya bırakıyor. Mutlu oluyorum, yanılsak da, yıkılsak da, işte hayatın böyle güzellikleri de var.................Görünürde azalıp özde çoğalmak adına HİÇ olmak gibi.........





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder